“Yüce Allah cemal nurundan ilk defa Hazreti Muhammedin Nurunu yarattı. Bu durum şu kutsi hadiste şöyle anlatılır:
“Muhammed’in ruhunu yüzümün nurundan yarattım”
Bu durumu Allah’ın Elçisi ise şöyle açıklamıştır:
“ Allah önce ruhumu yarattı, Allah önce nurumu yarattı. Allah önce kalemi yarattı. Allah önce ‘aklı’ yarattı.”
Haliyle ortada “Ruh-Nur-Kalem/ilim-akıl” şeklinde sıralanan birbirini bütünleyen tek bir yaradılış zinciri var/hyç)
Muhammedin Ruhu yaratılanların mayası, kâinatın evveli ve aslıdır. Allah’ın Resulü bu durumun akabindeki gelişmeyi:
“Ben Allah’tan müminler de benden...” cümleleriyle anlatır
(...)
Geylani Hazretleri daha sonra
Ruh’un özünün “Nur” (yani ilahi kudrete has enerji) olduğunu söylüyor. Daha sonra bu Ruh’un çeşitli işlemlerden geçerek “ceset alemi”ne girme aşamasına kadar geldiğini ise şu ayetle açıklıyor:
“Sonra onu aşağıların en aşağısına/esfeli safiline gönderdik.”
RUH’UN SEYRİ/TEKAMÜLÜ
Geylani Hazretleri bu defa Ruh’un öyle ham halde bırakılmadığını çeşitli işlemlerden geçtiğiyle ilgili o günkü benzetmelerle bilgiler veriyor:
“Yani o nur, ilk önce Lahut aleminden ceberut (büyüklük,azamet) alemine gönderdi. O nurdan olan ruhlara iki harem arasında ceberut nurundan kisveler gidirdi. Buna SULTANİ RUH denilir.
Sonra bu kisveler ile “Melekut Alemi”ne saldı. Buna da Orada da melekut nurundan kisveler giydirildi (yeni sistemler yüklenildi). Buna da (Bu işlemden geçen Ruha’da) RUHANİ/NURANİ RUH denilir.
Sonra (yeni bir işlem için) ;
(Bu defa) MÜLK ALEMİ’ne gönderildi. Burada MÜLK kisvesine büründü. Buna da CİSMANİ RUH (Halk arasındaki ismi “Can” olup; insanoğlunun bildiği sadece bu ruhtur) dendi.
Sonra;
Sonra da Allah (çeşitli sistemler yüklenen) o ruhlara (bu ceset denen) cisme girmeleri için emir verdi. Onlar da Allah’ın emriyle girdiler. Bu durumu şu ayet haber vermektedir:
“Ona Ruhumdan üfledim” (Sad, 72)
Zaman oldu o Ruhlar; bu cesetle olan ilgisini (cesede ait arzulara takılı kalıp) artırdılar. Bu yüzden de ahdi (İnsanların ve cinlerin Ruhlar halindeyken Allah’la yaptıkları sözleşme) yi unuttular. Hâlbuki Allah onları yarattı ve:
_ Sizin Rabbiniz değil miyim? Buyurdu
Onlar da (hep birlikte):
- EVET...
Cevabını verdiler...
İşte bu sözlerini unuttular. Asli vatanı (Ruhlar aleminde sözleşmenin yapıldığı anı ve yemini) unuttular.
Fakat... Rahman onlara acıdı. Bu sebeple elçiler ve ilahi kitaplar gönderdi. Bununla (geldikleri ve dönecekleri) asli/asıl vatanı hatırlatmak istedi. Bu durum şu ayetlerle haber verilir:
“Onlara Allah’ın günlerini hatırlat” (İbrahim, 5)
Yani, Allah’la sözleştikleri o günleri hatırlat...
RUHLARIN CESETTEKİ YERLERİ
VE DONANIMLARI...
Abdülkadir Geylani Hazretleri yine kısaca “SIRRÜL ESRAR” isimli eserde yukarıda bahsettiği Ruhların cesedlerin (bedenlerin) hangi bölgesine yerleştirildiğini de açıklıyor :
CİSMANİ RUH:
Bedendeki yeri sinedir. Bedeni-fiziki duygularla beraberdir. Sorumluluğu Allah’ın sosyal hayattaki kurallarına uymaktır. Eğer ibadetleri gösteriş yapmayacak şekilde has yaparsa keramet tabir edilen ruhbanlara ait işlere kavuşabilir, şöyle ki: “suda yürümek, havada uçmak, az zamanda çok yer katetmek, uzaktan söyleneni duymak ve iç âlemdeki gizli şeyleri haber vermek gibi”
REVANİ /NURANİ RUH:
Revani Ruh’un yeri kalptir. Kazancı manevi sahaya ait ilimdir. Bu ruhun kendini geliştirme kuvveti ve çabası Allah’ın zatına ait isimlerin ilk dördü iledir. Diğer on iki isimde olduğu gibi bu dört isimde de harfle dahi olsa sesli yakarışlar, davetler olmaz.
“Güzel isimler O’nundur, onunla çağırınız.” (Araf, 180)
ON İKİ İLAHİ İSİM ise “LA İLAHE İLLALLLAH” cümlesinin esasına dayanır. Çünkü bu cümlenin harfleri “on iki”dir.
Revani/Nurani Ruh melekler alemine şahitlik eder. Gördüğü şeylerin bir kısmı cennetler ve içinde bulunan nimetlerle meleklerdir. Konuşması iç aleme dair olur. İlahi isimlerin derin anlamını düşünür. Ötelerden haber verir. Ahiretteki yeri ise Naim cennetidir.
SULTANİ RUH:
Bu Ruhun kendini geliştirdiği yer kalp’te “Fuad/Yücelik” denilen yerdir. Bu Ruhun marifeti varlıkların, “yaratılanların ve olayların içinde saklı olan gerçek nedenleri, hakikatleri bilmesidir.” Bu ruhun gücünü aldığı kendini geliştirdiği işe gelince “kalb dili” ile yalvarılan ilahi isimlerin hepsidir. Öbür alemdeki mekanı FİRDEVS cennetidir.
Ve “KUDSİ RUH”
Bu ruh’u hali şu kutsi hadisle anlatılır:
“İnsan benim sırrım ben de insanın sırrıyım.”Bu Ruh’un gücünü aldığı kaynak “hakikat ilmidir”. Bu ilim aynı zamanda Allah’ın tekliği ile ilgili sırlara ulaşmakla ilgili ilimdir. Kendini geliştirdiği işe gelince Allah’n Birliğini ve tekliğini anlatan isimlere devamdır. Burada gizli yakarışlar esastır. Bu ruhun ötelere bakışı “sır gözü” iledir. Allah’ın “cemal” ve “celal” sıfatlarını görür.
Durak yerine gelince o da “SIR”dır.
Değerli okuyucularımızın bu konuya kitabımızın dışında ilgi göstermeleri halinde bu Ruh’un Kuran’ı Kerim’de pek az kişiye verildiği ilgili ayetlere dikkat etmelerini ve bir çok tefsircinin bu Ruhla kastedilenin dört büyük melekten Cebrail olduğunu söylemelerine rağmen nacizhane Hz. İsa ile ilgili ayette de O’na “Ruh’ül Kudüs” verdik ifadesine dikkat etmelerini ona göre düşünmelerini öneririz.
Ayrıca değerli okurlarımıza şu düşüncemi de iletmek isterim: Kitle psikolojisinde Milli ve manevi konularda zaman zaman atalarımızın “Hissi Müşterek” dediği şekilde “ortak tavır” alma hali belirir. Bendeniz bu durumun yukarıda adı geçen Ruh’ sayesinde oluştuğunu sanıyorum. Yani ortada bir mıknatıs ve çevresinde toplanan milyonlarca toplu iğne. İnşaallah teşbih te hata olmamıştır(!)
Şimdi Ruh konusuna diğer kaynaklardan istifade ederek devam edebiliriz:
0 Yorumlar